Belirli Bir Davranışta Bulunmaya Zorlayıcı Söz Buyuru Emir

Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz buyurucu emir, kişiye bir eylemi yerine getirme talimatı veren bir cümle anlamına gelir. Bu cümlede genellikle bir eylem sözcüğü (fiil) kullanılır ve cümle yüklemi bu fiilden oluşur. Örneğin;

Lütfen kapıyı kapat.

Yemek masasını topla.

Hemen buraya gel.

Ders çalışmayı bırak.

Bu işi bitir.

Bahçedeki elmaları topla.

Hemen anneni çağır.

Bırak şu telefonla oynamayı.

Masadaki tuzluğu getir.

Alet çantasındaki penseyi ver.

Biriniz ön direği tutsun.

Bu tür cümlelerde, genellikle karşı tarafa bir talimat verilir ve bu talimata uyulması beklenir. Bu nedenle, buyru cümleleri sık sık kibarlık ifadelerle kullanmak daha uygun olabilir, çünkü doğrudan bir talimat vermek bazen kaba veya agresif bir davranış olarak algılanabilir.

Buyruk (Emir) Ne Demek?

“Buyruk”, bir kişi ya da otoritenin emir, talimat veya direktiflerini ifade etmek için kullanılan bir sözcüktür. Başka bir deyişle, buyruk, bir kişi ya da kurumun başka bir kişi veya gruba yönlendirici veya kontrol edici talimat vermesi anlamına gelir. Bu terim, askeri veya iş dünyası gibi hiyerarşik yapılar içinde, belirli bir işin yapılması için verilen talimatı ifade etmek için sıkça kullanılır.

Buyruk, ferman ve emir kelimelerinin hepsi aynı anlama gelmektedir. Osmanlı’da tellalların sokak sokak dolaşarak padişahın fermanlarını halka duyurduğunu biliriz. Tarihi birçok filmde, tellal ya da ulakların ferman okuduğunu görmüşüzdür. Kimi zaman da masallar, padişahın fermanının okunduğu sahneleri anlatır.

“Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz buyuru emir” özetle bu şekilde ifade edilebilir.